Lizzy’s leven: goed weer voor een kater

Hoe mooi kan het leven zijn. Afgelopen weekend was het dat zeker. Alles werkte mee, het weer, veel vrienden die in Amsterdam waren en geen sociale verplichtingen. Oftewel heel veel spontane afspraken en dus heel veel op pad geweest. In mijn geval met mijn vriendenclubje betekent dat ook dat het laat wordt.

Op zaterdag naar het strand gegaan en blijven eten in ons favoriete strandtentje en erg lang nagetafeld. Lekker uitgeslapen en op zondag weer verder genieten van het weer. Met een sloep gaan we de grachten op. Hapjes mee in de picknickmand, drankjes in de koelbox en varen en kletsen en mensen kijken en lachen en genieten van het leven tot, ja tot wanneer eigenlijk? Ik weet niet meer hoe laat ik uiteindelijk sliep, maar de wekker ging op maandagochtend wel erg vroeg.

Opstaan viel niet mee, het was een chaos in mijn huis en daarmee ook in mijn hoofd. Ik kon niks vinden, snel een blouse gestreken, nette schoenen tussen de stapel wasgoed uitgevist en ondertussen 100 keer bedacht dat ik me met deze koppijn en dit katterige gevoel ziek wil melden. Maar ja, dat zit niet in mijn systeem, feesten in het weekend prima, maar op maandag gewoon weer werken. Dus nog maar even snel in mijn badkamerkastje wat paracetamol gezocht.

Het is me gelukt. Ik zit, uiterlijk in ieder geval (lang leve de make-up industrie) toch weer fris en fruitig bij de opdrachtgever. Die merkt in eerste instantie gelukkig niks. Gewoon vriendelijk blijven lachen. Tussen de middag ben ik nog wel even snel wat paracetamol extra gaan halen, dat vergemakkelijkt het lachen vandaag wel.

Ik drink me ook helemaal suf aan het water en daarmee val ik voor mijn collega-receptioniste toch een beetje door de mand. Ik moet steeds opstaan om water te halen, maar ik moet dus ook veel naar het toilet. Gelukkig kan ze erom lachen en neemt ze die paar extra telefoontjes zonder morren van me over. Bij het uitzoeken van de post moet ik meer dan anders mijn hoofd erbij houden en ik betrap me erop dat ik niet zo geconcentreerd ben als anders. Waarom doe ik mezelf dit toch aan? Een uurtje eerder naar bed, iets minder drankjes? Het is zo gezellig hè!

Aan het einde van de dag  ben ik blij dat ik thuis ben, maar ik ben ook trots dat ik toch ben gaan werken. Ik zie een foto op facebook van een vriend die er gisteren ook bij was. Hij bericht dat hij “ziek” is met bijgevoegde selfie met zonnebril op een terras inclusief medicinaal biertje tegen de kater.

Ik val al snel op de bank in slaap, word midden in de nacht wakker met een zere nek en een zeurende kater. Ja een kater, maar dan van het miauwende soort. Oh help in al mijn ellende ben ik Doerak helemaal vergeten eten te geven. Echt ik doe dit nooit meer….echt niet….nou ja, tot de volgende keer dan…..

×

 

WhatsApp met ons

Klik hieronder om direct met ons te chatten!

× Direct contact met NEXT?