Lizzy’s leven: Een indringer op kantoor

Dit is een leuke week. Ik kan een paar dagen achter elkaar bij dezelfde opdrachtgever werken. Zo kan je vaak net even iets meer betekenen voor je klant en voel je je nog sneller thuis.

Ik loop dus vandaag het kantoor weer binnen, schakel het elektronische beveiligingssysteem uit en ik neem plaats aan mijn receptie. Op mijn balie ligt hagelslag. Gek, denk ik bij mijzelf. Ik kan me niet herinneren dat ik hagelslag heb gegeten. Ik ben chaotisch, maar ik weet toch eigenlijk altijd wel wat er op mijn boterham belandt.

Terwijl mijn computer aan het opstarten is, loop ik naar de keuken om de vaatwasser uit te ruimen. Ook daar vind ik kruimels en hagelslagsporen op de grond. Snel even de stofzuiger gepakt. Ja, iets schoonmaken hoort ook bij mijn functie, maar favoriet is het niet.

Ik zie ineens iets wegschieten, denk ik of toch niet? Ik besluit het te negeren. Uit mijn ooghoek zie ik weer wat bewegen. Een gevoel van angst en paniek welt in me op. Dit kan ik niet negeren. Ik krijg nu de onbedwingbare neiging op een stoel te springen en heel hard te gaan gillen. Het zijn muizen! Het beeld van mijn kat Doerak schiet door mijn hoofd, maar dat beeld blijft hangen bij een slapende kat bij de verwarming. Ik bel dus maar met Ralph van facilitaire zaken.

“Ja hallo Ralph, we hebben m-m-muizen!” Op dat moment raast het beestje langs een plint een gaatje in vlak bij de deur. Ralph hoort de schrik in mijn stem en moet heel hard lachen. “Geen probleem, ik kom er aan!”

Als Ralph boven is zit ik nerveus op mijn stoel, met mijn voeten in de lucht. Ik voel nog dat de muis er is. Ralph heeft een grote bus kit meegenomen waarmee hij het gaatje bij de deur dicht. Echt ik ben nergens bang voor, ik klim overal op, spring overal uit. Parachutespringen, bungeejumpen, diepzeeduiken, noem het maar op. Ik heb het gedaan of het staat nog op mijn to do lijstje. Alleen kleine beestjes die kriebelen en overal aan je voorbij schieten nee, dat is voor mij de grens.

Omdat onze baas erg diervriendelijk is mag Ralph geen val gebruiken waarbij de muis dood gaat. Hij zet dus een muisvriendelijke val neer. “Zo!” Zegt hij. “Morgen heb je er geen last meer van.” Ik hoop het maar, anders moet ik misschien toch even met mijn collega van de planning bellen voor een andere opdrachtgever. “Nee, zo mag ik niet denken, niet aanstellen”. Spreek ik mezelf streng toe. Ik zit hier prima en ik heb Ralph: mijn muizenvanger van Amsterdam, mijn redder in nood.

Nu komt het best vaak voor dat er muizen in de Amsterdamse panden zitten, zeker die oude grachtenpanden. Een van mijn vriendinnen vertelde me laatst dat ze ook wel eens muizen (en ratten!) in de horecagelegenheden bij het station ziet lopen na sluitingstijd. De beestjes vieren daar feest met alle etensresten die blijven liggen.

Ik hou dit kantoor dus tegenwoordig nog beter schoon, elke week grote schoonmaak! Voor mijn collega’s heb ik het nog extra in het receptiehandboek gezet. Die muizen zoeken maar een ander adresje.

×

 

WhatsApp met ons

Klik hieronder om direct met ons te chatten!

× Direct contact met NEXT?